Z okazji jubileuszu 100-lecia archidiecezji katowickiej przygotowano pielgrzymkową inicjatywę „Sto na sto”. Na trasie pielgrzymowania znalazło się co najmniej jedno miejsce z każdego dekanatu. Oprócz miejsc sakralnych i krajobrazowych uwzględniono także instytucje muzealne. Dla każdego punktu przygotowano krótki opis, cytat z Pisma Świętego oraz zaproponowano intencję modlitwy. Lista miejsc znajduje się poniżej. 
W każdym z nich w widocznym miejscu umieszczono kod QR, który odsyła do strony z opisem danego miejsca.
W ramach pielgrzymowania można wziąć udział w konkursie. Wystarczy odwiedzić jak największą liczbę miejsc, wykonać zdjęcie potwierdzające obecność i przesłać je po 31 października 2025 roku na adres 100na100@gosc.pl.
Więcej informacji oraz szczegółowy regulamin konkursu: https://bit.ly/4jjqiKk.
Fanpage inicjatywy: https://www.facebook.com/100na100.

Bieruń
1.    U św. Walentego w Bieruniu. Historie (nie)koniecznie romantyczne.

Boguszowice
2.    Kochać Jezusa jak ksiądz Walenty. W Jankowicach Rybnickich
3.    Do Studzienki na modlitwę

Chorzów
4.    700 obiadów dla ubogich dziennie. U Proboszcza robotników – Arcybiskupa Gawliny
5.    Do św. Józefa, który z tronu patrzy na miasto
6.    Szlakiem drewnianych kościołów.  U świętego Wawrzyńca w Chorzowie
7.    W Chorzowskim Central Parku. Zanim powstały kopalnie i huty. W Górnośląskim skansenie
8.    Ze św. Jadwigą w chorzowskim Edenie.
9.    Szlakiem dwóch błogosławionych chorzowskich męczenników. Z wizytą w kościele św. Marii Magdaleny w Chorzowie Starym
10.    Z Wawelu do Chorzowa. Z wizytą w sanktuarium św. Floriana

Chorzów Batory
11. Kino, prasa bez kieliszka wódki. Z wizytą w Hajdukach u ks. proboszcza bł. J. Czempiela 

Dębieńsko
12. Szlakiem drewnianych kościołów. U św. Marii Magdaleny w Bełku

Golejów
13. Szlakiem drewnianych kościołów. Z wizytą w Rybniku Wielopolu

Gorzyce Śląskie
14. Sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej w Turzy Śląskiej. Po pokutę i nawrócenie
15.  Łaziska Rybnickie. Bóg ma oko na wszystko
16. Hajmat Gustlika (Franciszka Pieczki), czyli z wizytą w kościele św. Józefa w Godowie z pamiątkowym zdjęciem przed pomnikiem w tle
17. Laudato Si: Na pograniczu państw i diecezji – meandry Odry

Jastrzębie Górne
18. To Pan mój los zabezpiecza.  Z pielgrzymką do Opatrzności Bożej w Jastrzębiu Zdroju
19.  Tam, gdzie rodziły się Porozumienia Sierpniowe. U Matki Kościoła. 

Jastrzębie-Zdrój
20.  Szlakiem drewnianych kościołów: Kościół św. Barbary i Józefa

Katowice-Bogucice
21. Z pielgrzymką do Matki Bożej Boguckiej
22. Z modlitwą do św. Anny na Nikiszowcu 

Katowice-Panewniki
23. Pójdźmy wszyscy do (panewnickiej) stajenki. Z Wizytą u Franciszkanów

Katowice-Piotrowice
24. Matka Boża Częstochowska spod Katowickiego Podlesia

Katowice-Śródmieście
25. Do Matki wszystkich kościołów naszej archidiecezji.  W katedrze Chrystusa Króla 
26. Lux ex Silesia. Z wizytą w Panteonie i na tarasie widokowym katedry
27. Tam, gdzie formują się przyszli księża. Z wizytą w Wyższym Śląskim Seminarium Duchownym i na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Śląskiego.
28.  Z wizytą w dawnej katedrze katowickiej – kościół Św. Apostołów Piotra i Pawła.
29. Spacerkiem do parku Kościuszki. Kościółek św. Michała z wieżą spadochronową w tle.
30. By została w nas pamięć: z modlitwą w kościele Podwyższenia Krzyża Świętego w Katowicach Brynowie
31. Tam, gdzie przelano krew niewinną. Pod krzyżem przed kopalnią Wujek. Z wizytą w Śląskim Centrum Wolności i Solidarności
32.  To co najcenniejsze: Galeria śląskiej sztuki sakralnej w Muzeum Śląskim 
33. Z wizytą u Matki katowickich kościołów.

Katowice-Załęże
34. Z intencją o dobrą śmierć. U św. Józefa w Katowicach Załężu
Knurów
35. Dobra robota ks. Roboty. Z wizytą w Gierałtowicach
36. Z wizytą u pięknej Ślązaczki. W Krywałdzie. 
37. Szlakiem drewnianych kościołów. Z wizytą u św. Mikołaja w Wilczy.

Kochłowice
38. Śląskie Lourdes. Z wizytą w Kochłowicach
39. Słowo zastygłe w szkle. Z modlitwą w wireckim kościele

Lędziny
40. Na legendarnym Klimoncie. W kościele św. Klemensa w Lędzinach
41. Chełm Śląski ze Smutną Górą

Łaziska
42. Z różańcem na Wierzysko 

Miedźna
43.  Szlakiem drewnianych kościołów. U św. Marcina w Ćwiklicach
44. Szlakiem drewnianych kościołów.  W Górze u św. Barbary
45. Szlakiem drewnianych kościołów. Z wizytą w Grzawie
46. Szlakiem drewnianych kościołów. Z wizytą w Miedźnej 

Mikołów
47. U św. Wawrzyńca w Mokrem
48. U Matki Bożej, Opiekunki Środowiska Naturalnego w Bujakowie
49. U świętego Wojciecha i Matki Bożej Miłosierdzia w Mikołowie
50. Szlakiem drewnianych kościołów. Z wizytą w Borowej Wsi
51. Szlakiem drewnianych kościołów. Z wizytą w Paniowach

Mysłowice
52. Z wizytą w kościele Matki Bożej Bolesnej w Brzęczkowicach i muzeum misyjnym
53.  U Pięknej Madonny w Mysłowicach
54. Tam, gdzie biskup pozostał proboszczem. W Mysłowicach w kościele NSPJ

Niedobczyce
55. Święta z sąsiedztwa. Kwiotek Pana Jezusa. W rodzinnej parafii arcybiskupa Damiana Zimonia

Orzesze
56. Szlakiem drewnianych kościołów.  Z wizytą w Palowicach
57. Laudato si.  Prawie jak na Mazurach – Pojezierze Palowickie

Pawłowice Śląskie
58. Krzyżowickie Cenacolo z obrazem Madonny w tle
59. Śladami Karola Miarki. W Pielgrzymowicach
60. Szlakiem drewnianych kościołów. U św. Jakuba Starszego Apostoła w Wiśle Małej
61. Laudato si, Wieża widokowa w Wiśle Małej

Piekary Śląskie
62. W duchowej stolicy Górnego Śląska. Z wizytą w bazylice u Matki Bożej Piekarskiej
63. Poznać historię Piekar Śląskich. Z wizytą w Muzeum Sanktuaryjnym
64. Na kalwaryjskim szlaku. Z różańcem w dłoni.
65. Spacer na Kopiec Wyzwolenia
66. Święci na ostrym dyżurze. W Brzezinach Śląskich.
67. Z Kamienia na Wawel i Ostrów Tumski.  Szlakiem Biskupa Nankera.
68. W Radzionkowie – w Centrum Dokumentacji Deportacji Górnoślązaków.
69. W Radzionkowie u św. Wojciecha

Pogrzebień
70. Do Brzezia. Do siostry Dulcissimy
71. Nowe Nieboczowy: by służyć dobru wspólnemu
72. Laudato si. Chwalcie Pana ptactwo skrzydlate. Rezerwat Wielikąt
73. W tym właśnie dniu trysnęły z hukiem wszystkie źródła Wielkiej Otchłani i otworzyły się upusty nieba” – Kaplica Różańcowa w Bukowie
74. Wznoszę swe oczy ku górom. Wieża widokowa w Pogrzebieniu 

Pszczyna
75. Szlakiem drewnianych kościołów. W Łące, u św. Mikołaja
76. Kapliczka „Bądź wola Twoja” w Pszczynie
77. Wszyscy święci balują w niebie.  Z wizytą w kościele Wszystkich Świętych w Pszczynie

Pszów
78. Do Pszowa po uśmiech Matki Bożej
79. Od Matki Uśmiechniętej do Matki Bolesnej. Z modlitwą na Pszowskiej Kalwarii
80. Śląska Księżówka czyli z wizytą w Kokoszycach
81. 353 lata pewnej tradycji. Z wizytą w Syryni u św. Antoniego
82. Tam, gdzie zrodziła się oaza.  Z wizytą w kościele św. Jerzego w Rydułtowach

Ruda Śląska
83. U św. Pawła na Frynie. O kościele, który zbudowano w jeden rok
84. Dar Śląskiego Kopciuszka.  Z modlitwą w kościele ścięcia św. Jana Chrzciciela
85. Idźcie do Józefa. W pierwszej i ostatniej parafii ks.  Hanika

Rybnik
86. Dwie wieże, czyli z wizytą   u „Antoniczka” w Rybniku
87. Szlakiem śląskiego Rembrandta. Z wizytą u św. Wawrzyńca w Ligockiej Kuźni
88. Tam, gdzie wszystko się zaczęło. U chrzcielnych źródeł założyciela Oazy. Kościół Matki Bożej Bolesnej w Rybniku
89. Do świętej Tereski, do Chwałowic

Siemianowice Śląskie
90. W mieście Wojciecha Korfantego. Budować na planie krzyża
91. Któż jak Bóg?  W Michałkowicach

Świętochłowice
92. Cud w Świętochłowicach.  Niesamowita historia o 43 ocalonych
93.  Kajze mi sie podzioł mój synocek miły. Z wizytą w Muzeum Powstań Śląskich

Suszec
94. Usłyszeć szept świętej rozmowy. Z wizytą w Brzeźcach

Tychy Nowe
95. W Tychach u błogosławionej Karoliny

Tychy Stare
96. U Matki tyskich kościołów. Z wizytą u Marii Magdaleny
97. Do Pięknej Madonny w Tychach, po katechezę o Miłosierdziu Bożym.
98.  W Tychach w kościele Ducha Świętego z ikonami Nowosielskiego.

Wodzisław Śląski
99. Ze swoimi zmartwieniami do wodzisławskiego Jezusa Frasobliwego. W kościele Wniebowzięcia NMP

Żory
100.  Ogień nie strawi cię, nie spłoniesz. Z wizytą u św. Jakuba i Filipa w Żorach

Jubileusz więźniów – Katowice - Areszt Śledczy (data jeszcze nie ustalona)

Plan dnia:

Sobota/ inne dni powszednie

10.30 – Powitanie i słowo o katedrze

11.00 – Adoracja Najświętszego Sakramentu/ Różaniec (spowiedź)

12.00 – Eucharystia pod przewodnictwem Arcybiskupa/Biskupa

13.15 – zwiedzanie ( Taras widokowy i Panteon)

Niedziela

14.00 – Powitanie i słowo o katedrze

14.30 – Adoracja Najświętszego Sakramentu/ Różaniec (spowiedź)

15.00 – Eucharystia pod przewodnictwem Arcybiskupa/Biskupa

16.00 – zwiedzanie ( Taras widokowy i Panteon)

Uwagi:

• księża z dekanatów zapewniają spowiedników i służbę liturgiczną.
• przygotowanie nabożeństw zapewnia dziekan oraz duszpasterze poszczególnych grup i stowarzyszeń.

STANOWISKO Zespołu Ekspertów Konferencji Episkopatu Polski ds. Bioetycznych

Aborcja poza etyką i prawem?

1. Członkowie Zespołu Ekspertów Konferencji Episkopatu Polski ds. Bioetycznych z uwagą śledzą działania podejmowane przez członków rządu RP mające na celu liberalizację praktyki zabijania nienarodzonych dzieci[1]. Treść wytycznych, jak i sposób ich publikowania budzą najwyższy niepokój. Można mieć wrażenie, że wprost zmierza się do praktykowania aborcji poza refleksją etyczną i wbrew ochronie prawnej gwarantowanej przez Konstytucję.
2. Zespół Ekspertów przypomina fundamentalną prawdę z zakresu genetyki, że życie każdego człowieka zaczyna się w chwili poczęcia. Od tego momentu rozwija się ono nieprzerwanie w oparciu o wewnętrzne zasady zapisane w jego genomie. Jego życie nie jest mniej ważne od życia każdego innego człowieka. Jak bardzo fundamentalna jest to prawda dla życia społecznego świadczy jej zapisanie w Konstytucji Rzeczypospolitej. Tę prawdę potwierdza też serce człowieka w postaci nakazu sumienia, aby czynił dobro i unikał zła. Od tego nakazu nie jest on w stanie się uwolnić, gdyż dotyczy on fundamentu ludzkiej moralności. Pogarda dla tego nakazu jest bardzo niebezpieczna dla relacji społecznych, gdyż podważa zasadność innych praw chroniących wartości ludzkie w życiu społecznym.
3. Należy przypomnieć wyrażony już w dniu 4 września 2023 r. sprzeciw wobec stworzenia nowej wykładni istniejącego prawa, zmierzającej do poszerzenia kryteriów, dopuszczających legalne pozbawienie życia nienarodzonego dziecka w oparciu o przesłankę zdrowia psychicznego. Aborcja nie należy do metod terapeutycznych stosowanych w leczeniu. Uśmiercenie dziecka nie może być uważane za środek do przywrócenia zdrowia kobiety.[2] Zdziwienie członków Zespołu budzi też faktyczny zakaz przeprowadzania konsultacji i organizowania konsylium w celu przeanalizowania przesłanek do dokonania aborcji. Wytyczne te naruszają ustawowe uprawnienie lekarza do zasięgnięcia z własnej inicjatywy opinii właściwego lekarza specjalisty lub zorganizowania konsylium lekarskiego wynikające z art. 37 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty. Biorąc pod uwagę dobro pacjentów, którymi są matka i dziecko nienarodzone, odwołanie się do opinii doświadczonych lekarzy pozwala poszukiwać rozwiązania najbardziej optymalnego.
4. Szczególne zaniepokojenie budzą próby pozaustawowego ograniczenia konstytucjonal-nego prawa do wolności sumienia wyrażającego się w możliwości odmówienia podjęcia działań medycznych pozostających w sprzeczności z systemem wartości lekarza, a tym bardziej z systemem wartości uniwersalnych. „Nie do przyjęcia jest tworzenie kultury wykonywania zawodu medycznego, w której […] jednostka traci swoją podmiotowość, zostaje zmuszona zaprzeczyć swojej tożsamości i brać udział w postępowaniu, które w osądzie jej sumienia jest złem moralnym”[3]. Nie do zaakceptowania jest wymuszanie dokonywania przerywania ciąży pod groźbą sankcji finansowych, w tym utraty kontraktu z Narodowym Funduszem Zdrowia. Zauważyć należy, że sumienie lekarzy może być łamane w takiej sytuacji przez osoby zarządzające podmiotami leczniczymi, które będą się obawiać ograniczenia lub utraty finansowania działalności leczniczej ze środków publicznych. Takie rozwiązanie nie liczy się też z fundamentalnym prawem obywateli do świadczeń zdrowotnych, które zostaną ograniczone przez pozbawienie szpitali należnych im funduszy. Nie jest to więc kara wymierzona w dyrekcje szpitali, ale pracowników szpitala, którzy mają prawo do godziwego wynagrodzenia, a nade wszystko w pacjentów, którzy mają prawo do korzystania z dostępnych terapii.
5. Wytyczne Prokuratora Generalnego stawiają pod znakiem zapytania jego niezależność, która winna zapewnić każdemu obywatelowi gwarancje, że jego sprawa zostanie rozpoznana w sposób obiektywny i rzetelny, bez ingerencji ze strony pozamedycznej. Poważne zaniepokojenie budzą naciski Prokuratora Generalnego, aby postępowania w sprawie pomocnictwa w przeprowadzeniu aborcji umarzać lub kierować wnioski do sądu o warunkowe umorzenie sprawy ze względu na znikomą szkodliwość społeczną. W świetle dotychczasowych orzeczeń Trybunału Konstytucyjnego (z dnia 28 maja 1997 r. sygn. akt K. 26/96 oraz z dnia 22 października 2020 r. sygn. akt K 1/20) nie ma argumentów za zmianą interpretacji momentu rozpoczęcia prawnej ochrony życia. Powinna się ona rozpoczynać od momentu poczęcia i obejmować cały okres ciąży. Z uwagi na fundamental-ny charakter prawa do życia nie można uznać działań w nie wymierzonych za cechujące się niewielką szkodliwością.
6. Zespół Ekspertów przypomina niezmienne nauczanie Kościoła, że „bezpośrednie przerwanie ciąży, to znaczy zamierzone jako cel czy jako środek, jest zawsze poważnym nieładem moralnym, gdyż jest dobrowolnym zabójstwem niewinnej istoty ludzkiej” (Jan Paweł II, encyklika Evangelium vitae nr 62). Według prawa kościelnego dokonanie zabójstwa nienarodzonego dziecka oraz wspólnictwo w tym procederze taktowane jest jako jedno z najcięższych przestępstw i karane jest karą ekskomuniki, która wyklucza z udziału w dobrach duchowych powierzonych Kościołowi przez Chrystusa.

W imieniu Zespołu Ekspertów Konferencji Episkopatu Polski ds. Bioetycznych

Bp Józef Wróbel SCJ

Warszawa, 3 września 2024 r.

[1] Minister Zdrowia, Wytyczne w sprawie obowiązujących przepisów prawnych dotyczących dostępu do procedury przerwania ciąży, opublikowane na stronie internetowej Ministerstwa Zdrowia w dniu 30 sierpnia 2024 r.; Prokurator Generalny, Wytyczne Nr 924 w sprawie zasad postępowania powszechnych jednostek organizacyjnych prokuratury w zakresie prowadzenia spraw dotyczących odmowy dokonania przerwania ciąży oraz tzw. aborcji farmakologicznej, opublikowane na stronie internetowej Prokuratury Krajowej w dniu 9 sierpnia 2024 r.

[2] Por. Zespół Ekspertów KEP ds. Bioetycznych, Stanowisko w sprawie dopuszczalności aborcji w oparciu o przesłankę zdrowia psychicznego (4.09.2023), AKEP nr 1(35)/2023, s. 287, nr 4.

[3] Zespół Ekspertów KEP ds. Bioetycznych, Stanowisko w sprawie klauzuli sumienia (14.02.2014), AKEP nr 1(25)/2014, s.82, nr 16.

KOMUNIKAT DOTYCZĄCY DZIAŁALNOŚCI BRACTWA ŚWIĘTEGO PIUSA X NA TERENIE ARCHIDIECEZJI KATOWICKIEJ

Odnośnie do działalności Bractwa Kapłańskiego Świętego Piusa X (FSSPX)
na terenie archidiecezji katowickiej informuję, iż na podstawie aktualnych wytycznych Stolicy Apostolskiej status tegoż Bractwa w Kościele jest kanonicznie nieuregulowany.

Przypominam, że:

1. 21 stycznia 2009 roku papież Benedykt XVI – w nadziei na osiągniecie przez Bractwo pełnej jedności z Kościołem – uwolnił od zaciągniętej ekskomuniki ówczesnego przełożonego Bractwa oraz trzech innych biskupów wyświęconych bez zgody Stolicy Apostolskiej.
2. W Roku Miłosierdzia, tj. od 8 grudnia 2015 do 20 listopada 2016 roku, papież Franciszek udzielił kapłanom Bractwa jurysdykcji do ważnego słuchania spowiedzi i rozgrzeszania, a następnie, w liście apostolskim Misericordia
   et misera z 20 listopada 2016 roku, podjął decyzję o wydłużeniu tej możliwości poza okres jubileuszowy, aż do wydania nowych postanowień w tym względzie (por. tamże, n. 12).
3. W liście apostolskim Traditionis custodes z 16 lipca 2021 roku papież Franciszek określił zasady sprawowania liturgii rzymskiej sprzed 1970 roku, wskazując m.in., iż „do zadań biskupa diecezjalnego jako moderatora, promotora i stróża całego życia liturgicznego w powierzonym mu Kościele partykularnym należy regulowanie celebracji liturgicznych w swojej diecezji. Dlatego do jego wyłącznej kompetencji należy zezwolenie na używanie w diecezji Mszału Rzymskiego
   z 1962 r., z zastosowaniem się do wytycznych Stolicy Apostolskiej” (art. 2).
   W dokumencie tym określono również inne szczególne zadania biskupa, a także powinności prezbitera korzystającego z niektórych dawnych form liturgii rzymskiej (por. art. 3‒5). Kongregacja ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów w dokumencie z 4 grudnia 2021 roku podała dalsze wyjaśnienia
   i szczegółowe wskazania w tym względzie.

Opierając się na wyżej wymienionych podstawach prawnych, należy wskazać,
iż kapłani Bractwa – działając na terenie diecezji bez zezwolenia Biskupa miejsca – sprawują Mszę świętą ważnie, ale niegodziwie, gdyż czynią to poza ramami dyscypliny kościelnej. Dlatego wszystkim wiernym, którzy są duchowo przywiązani do Mszy świętej według dawnej formy liturgii rzymskiej (czyli do tzw. Mszy trydenckiej), usilnie zalecam uczestnictwo w Mszy świętej w zaaprobowanych i wyznaczonych do tego miejscach, tj.:

• w kościele pw. świętych Męczenników Jana i Pawła w Katowicach-Dębie –
  w I i III niedzielę miesiąca o godz. 17:30;
• w kościele pw. Matki Bożej Bolesnej w Rybniku – w II niedzielę miesiąca
  o godz. 14:00;
• w kościele pw. św. Marii Magdaleny w Tychach – w II i IV niedzielę miesiąca
  o godz. 17:30;
• w kościele pw. Wniebowzięcia NMP w Wodzisławiu Śląskim – w IV niedzielę miesiąca o godz. 13:00.

Zapewniam, iż we wskazanych lokalizacjach Msza święta wg dawnej formy liturgii rzymskiej jest sprawowana z zachowaniem przepisów kościelnych, w jedności z Ojcem Świętym oraz Biskupem miejsca.

Zgodnie z postanowieniami zawartymi w liście apostolskim Misericordia et misera z 20 listopada 2016 roku kapłani Bractwa ważnie słuchają spowiedzi i udzielają rozgrzeszenia.

Z modlitwą o dar jedności w Kościele katolickim oraz pasterskim błogosławieństwem,

† Adrian Józef Galbas SAC Arcybiskup Metropolita Katowicki

ks. Tomasz Wojtal Kanclerz Kurii Metropolitalnej

Katowice, 3 września 2024 roku, we wspomnienie św. Grzegorza Wielkiego, papieża i doktora Kościoła

Stanowisko Rady Stałej Konferencji Episkopatu Polski w sprawie prawnej ochrony ludzkiego życia

Deklaracja Dignitas infinita o godności człowieka to dokument Dykasterii Nauki Wiary zaaprobowany przez Ojca Świętego Franciszka, poruszający kluczowe zagadnienia ludzkiego życia. W związku z narastającą w przestrzeni publicznej i działaniach rządu presją dotyczącą zmiany prawnej ochrony życia ludzkiego w kierunku legalizacji zabijania dzieci w łonie matek, pragniemy przypomnieć jednoznaczne i niezmienne stanowisko Kościoła w tej kwestii.

„Kościół nie przestaje przypominać, że «godność każdej istoty ludzkiej ma charakter istotowy i obowiązuje od chwili poczęcia do naturalnej śmierci. Uznanie tej godności jest niezbywalnym warunkiem wstępnym ochrony egzystencji osobistej i społecznej, a także niezbędnym warunkiem tego, by braterstwo i przyjaźń społeczna mogły się urzeczywistniać między wszystkimi narodami na ziemi». Opierając się na tej nienaruszalnej wartości ludzkiego życia, magisterium Kościoła zawsze wypowiadało się przeciwko aborcji. Św. Jan Paweł II pisze o tym: «Wśród wszystkich przestępstw przeciw życiu, jakie człowiek może popełnić, przerwanie ciąży ma cechy, które czynią z niego występek szczególnie poważny i godny potępienia. […] Dzisiaj jednak świadomość jego zła zaciera się stopniowo w sumieniach wielu ludzi. Akceptacja przerywania ciąży przez mentalność, obyczaj i nawet przez prawo jest wymownym znakiem niezwykle groźnego kryzysu zmysłu moralnego, który stopniowo traci zdolność rozróżnienia między dobrem i złem, nawet wówczas, gdy chodzi o podstawowe prawo do życia. Wobec tak groźnej sytuacji szczególnie potrzebna jest dziś odwaga, która pozwala spojrzeć prawdzie w oczy i nazywać rzeczy po imieniu, nie ulegając wygodnym kompromisom czy też pokusie oszukiwania siebie. […]

Właśnie w przypadku przerywania ciąży można się dziś często spotkać z dwuznacznymi określeniami, jak na przykład ‘zabieg’, które zmierzają do ukrycia jego prawdziwej natury i złagodzenia jego ciężaru w świadomości opinii publicznej. Być może, samo to zjawisko językowe jest już objawem niepokoju nurtującego sumienia. Jednak żadne słowo nie jest w stanie zmienić rzeczywistości: przerwanie ciąży jest – niezależnie od tego, w jaki sposób zostaje dokonane – świadomym i bezpośrednim zabójstwem istoty ludzkiej w początkowym stadium jej życia, obejmującym okres między poczęciem a narodzeniem». Nienarodzone dzieci są zatem «najbardziej bezbronne i niewinne ze wszystkich, a dzisiaj odziera się je z ludzkiej godności, aby robić z nimi to, co się chce, pozbawiając je życia i ustanawiając prawa, by nikt nie mógł temu przeszkodzić».  Należy zatem stwierdzić z całą mocą i jasnością, nawet w naszych czasach, że «obrona rodzącego się życia jest ściśle związana z obroną jakiegokolwiek prawa człowieka»” (Deklaracja Dignitas infinita, 47).

W kontekście troski o życie i rozwój dzieci, Rada Stała KEP zachęca wszystkich wiernych do włączenia się w inicjatywę Ojca Świętego Franciszka, który ustanowił pierwsze Światowe Dni Dzieci. Będą one obchodzone 25 i 26 maja 2024 roku. W naszych modlitwach pamiętajmy także o tych dzieciach, którym nigdy nie było dane ujrzeć blasku słońca.

Podpisali Członkowie Rady Stałej Konferencji Episkopatu Polski;   Jasna Góra, 2 maja 2024

2024 - rokiem modlitwy

Papież Franciszek wyraził życzenie, by rok 2024, który bezpośrednio poprzedza rok święty, był poświęcony modlitwie. Mówił 'W przygotowaniu do Jubileuszu diecezje są zaproszone do promowania szczególnych miejsc modlitwy indywidualnej i wspólnotowej. Z tego powodu należy zaplanować „pielgrzymki modlitewne” z okazji Roku Świętego, zaplanować Szkoły modlitwy: miesięczne lub tygodniowe… Czytamy na stronie www.jubileum 2025.

Teresa, karmelitanka, podczas pobytu w karmelu prowadzi intensywne życie modlitewne. Ale zaczęło się dużo wcześniej. Opowiada: 'Pewnego dnia nauczycielka z Opactwa zapytała mnie, co robię z dniem wolnym od nauki, kiedy zostaję sama. Odpowiedziałam, że siadam wtedy w kącie za łóżkiem, odgradzam się od reszty zasłoną i “rozmyślam'. '– Ale o czym rozmyślasz? 'Rozmyślam o Dobrym Bogu, o życiu,... O WIECZNOŚCI, po prostu rozmyślam!'.... Teraz rozumiem, że naprawdę się wtedy modliłam zupełnie o tym nie wiedząc i że już wtedy Dobry Bóg pouczał mnie w sercu”.

W sanktuarium w Lisieux, tak bardzo związanym z zakonem karmelitańskim, ale  także w naszych parafiach terezjańskich musimy rozwijać życie modlitewne, i niewątpliwie także zakładać Szkoły modlitwy, ponieważ temat jest bardzo ważny i nie będzie to miało wpływu tylko na rok 2024, ale także na lata kolejne. Nasza Święta zachęca nas do tego. To właśnie w modlitwie dostrzegła i zrozumiała wiele rzeczy, otrzymała wiele duchowych intuicji. Jak zatem nie dać się zafascynować życiem modlitwy, gdy słuchamy słów Świętej Teresy:   

„Czyż nie z modlitwy właśnie święci Paweł, Augustyn, Jan od krzyża, Thomas Akwinu, Franciszek, Dominik i tylu innych znamienitych Przyjaciół Boga, czerpali tę Boską wiedzę, która urzeka największych geniuszy? Jeden z Uczonych powiedział: Dajcie mi dźwignię i punkt oparcia, a podźwignę świat. To, czego nie mógł osiągnąć Archimedes (gdyż jego prośba nie zwracała się wcale do Boga i dotyczyła spraw jedynie materialnych), Święci osiągnęli w całej pełni. Wszechmocny dał im punkt oparcia: Samego Siebie i tylko Siebie, za dźwignię zaś: modlitwę, która roznieca ogień miłości. Toteż podźwignęli oni świat, tak jak czynią to obecnie Święci walczący i jak czynisz to będą Święci w przyszłości.(Rks C 36r-v)    

&

Papież Franciszek, w czasie roku jubileuszowego z okazji  jej 150 urodzin i 100-lecia beatyfikacji (29.04.2023) św. Teresy od Dzieciątka Jezus św. Teresa wydał adhortację Apostolską (19.10.2023),  zatytułowaną: „C’est la Confiance” („To jest ufność”). Wskazuje w niej na miłość i ufność w miłosierdzie Boże. Dziś, przykład jej Małej Drogi zachęca do wiary w nieskończoną miłość Boga i do tego, by przeżywać spotkanie z Chrystusem, otwierając się na innych. „W sercu Kościoła, Mojej Matki, będę Miłością” pisała Mała Tereska, która zmarła w wieku 24 lat i która ogłoszona została patronką misji.

„Tylko ufność i nic innego jak ufność powinna nas prowadzić do Miłości”. Właśnie tymi słowami napisanymi we wrześniu 1896 roku przez św. Teresę od Dzieciątka Jezus i Najświętszego Oblicza inspirowany jest tytuł Adhortacji apostolskiej, którą Papież Franciszek poświęcił Małej Teresce z Lisieux.

Doceniona przez papieży

Papież Franciszek przedstawia poszczególne etapy uznania nadzwyczajnej wartości świadectwa św. Tereski, przypominając kolejne decyzje papieży: poczynając od Leona XIII, który zezwolił jej wstąpić do klasztoru w wieku 15 lat, przez Piusa XI, który ogłosił ją świętą w 1925 roku a w 1927 roku - patronką misji, po św. Jana Pawła II, który w 1997 roku zaliczył Małą Tereskę do grona Doktorów Kościoła.

Miłość do Jezusa o charakterze misyjnym

W swojej klasztornej celi św. Tereska pisała: „Jezus jest moją jedyną miłością” (numer 8 w adhortacji). Analizując doświadczenie duchowe Małej Świętej Franciszek zauważa, że spotkanie z Jezusem „wzywało Teresę do misji” i że nie wyobrażała ona sobie „swojego poświęcenia się Bogu bez poszukiwania dobra dla braci”. Wstąpiła przecież do Karmelu, aby „ratować dusze”(9).

Droga ufności i miłości

Franciszek w swej Adhortacji dotyka sedna duchowości św. Tereski, owej „Małej Drogi” zwanej także „drogą dziecięctwa duchowego”. Dla św. Teresy od Dzieciątka Jezus tym, co ma prawdziwe znaczenie jest działanie Boga, Jego łaska a nie osobiste zasługi, ponieważ to On nas uświęca. Papież pisze więc, że „najwłaściwszą postawą jest pokładanie ufności serca poza nami samymi: w nieskończonej miłości tego Boga, który kocha bez granic i który wszystko ofiarował w Krzyżu Jezusa”(20).

Oddać się w ręce Ojca

W życiu - jak zauważa Franciszek – „wielokrotnie przytłaczają nas lęki, pragnienie po ludzku rozumianego poczucia bezpieczeństwa, potrzeba posiadania wszystkiego pod kontrolą”(23). Ufność, a więc zatracenie się w Bogu, o którym mówi św. Tereska, „wyzwala nas z obsesyjnych kalkulacji, z ciągłych obaw o przyszłość, z lęków, które odbierają pokój”. „Jeśli znajdujemy się w rękach Ojca, który bezgranicznie nas kocha, pozostanie to prawdą bez względu na okoliczności - stwierdza papież, dodając, że wówczas - będziemy mogli podążać naprzód niezależnie od tego, co się zdarzy”(24).

„Próba przeciw wierze” i ufność w miłosierdzie

Życie duchowe młodej karmelitanki nie było wolne od prób, również prób przeciw wierze. W jej czasach coraz szerzej rozprzestrzeniał się nowożytny ateizm. Św. Tereska „czuje się siostrą ateistów” (26) i wstawia się za nimi, ofiarowując swe życie i odnawiając swoje wyznanie wiary. Pokłada bezgraniczną ufność w nieskończonym miłosierdziu Boga. W Bogu wszystko bowiem jest miłością, również sprawiedliwość. „To jedno z najważniejszych odkryć Małej Tereski, jeden z jej największych darów dla Ludu Bożego” - pisze Papież i dodaje, że „w nadzwyczajny sposób przeniknęła ona głębiny Bożego miłosierdzia i zapaliła w nich płomień swej nieskończonej nadziei”(27).

„W sercu Kościoła, mojej Matki, będę Miłością”

Od św. Teresy z Avila Mała Tereska odziedziczyła, jak czytamy w Adhortacji „wielkie umiłowanie Kościoła i udało jej się odkryć głębię tej tajemnicy”. W Dziejach duszy pisała „zrozumiałam, że Kościół posiada serce i że to serce płonie miłością”, dodając z naciskiem „W sercu Kościoła mojej Matki będę Miłością”(39). Franciszek zwraca uwagę, że „nie jest to serce Kościoła triumfującego, jest to serce Kościoła kochającego, pokornego i miłosiernego”. Papież podkreśla również, że „ takie odkrycie serca Kościoła jest wielkim światłem także dla nas, abyśmy nie gorszyli się ograniczeniami i słabościami instytucji kościelnej, naznaczonej ciemnością i grzechami”(41).

Ostatecznie liczy się tylko miłość

W ostatnim rozdziale Franciszek stwierdza, że nowa Adhortacja apostolska jest okazją, by przypomnieć, że - jak czytamy w Evangelii Gaudium - w Kościele misyjnym „przepowiadanie koncentruje się na tym, co jest piękniejsze, większe, bardziej pociągające i jednocześnie najbardziej potrzebne”(47). Papież podkreśla, że „ostatecznie liczy się tylko miłość”(48), a zwracając się do teologów i ekspertów w dziedzinie moralności zaznacza: „Każdy w swojej własnej dziedzinie nadal musi przyswajać tę genialną intuicję Małej Tereski i wyciągnąć z niej konsekwencje teoretyczne i praktyczne, doktrynalne i duszpasterskie, osobiste i wspólnotowe. Potrzebujemy śmiałości i wewnętrznej wolności, aby móc to uczynić”(50).

Aktualność Małej Drogi

Na zakończenie, Papież przypomina zasadnicze aspekty Małej Drogi św. Tereski, podkreślając jej aktualny charakter. Adhortację wieńczy krótka modlitwa, w której Franciszek prosi Świętą: „Pomóż nam zawsze ufać tak jak Ty w wielką miłość, jaką Bóg ma ku nam, abyśmy mogli naśladować każdego dnia Twoją małą drogę świętości”(53).

Cały tekst adhortacji pod linkiem:

https://www.vatican.va/content/francesco/pl/apost_exhortations/documents/20231015-santateresa-delbambinogesu.html

ŚWIĘTY JAN PAWEŁ WIELKI

Stanowisko Konferencji Episkopatu Polski

W ostatnich dniach mamy do czynienia z bezprecedensowym atakiem na osobę i wizerunek Świętego Jana Pawła II. Dzieje się to w Ojczyźnie Papieża, który jak nikt inny rozsławił imię Polski na całym świecie. „Papież Jan Paweł II – pisał burmistrz Rzymu z okazji jego beatyfikacji – zostawił niezatarty znak na historii chrześcijaństwa oraz na historii narodów Europy i całego świata. Ojciec Święty Wojtyła stał się symbolem, przewodnikiem, zarówno dla osób wierzących, jak i niewierzących. Był Papieżem, którego wkład okazał się decydujący dla obalenia komunizmu oraz tych wszystkich doktryn, które zmierzały do przekreślenia wszelkiej godności i wolności istoty ludzkiej. Liczne narody odnalazły w nim pokłady ogromnej siły, zdolnej do przekazywania piękna wiary i wartości z nią związanych.”

Papież Franciszek z okazji kanonizacji przypomniał, że Karol Wojtyła zanim wyruszył, by przemierzać drogi świata, dorastał do służby Chrystusowi i Kościołowi w swojej Ojczyźnie, w Polsce. „Dziękuję narodowi polskiemu i Kościołowi w Polsce za dar Jana Pawła II” – powiedział Franciszek i podkreślił, że Papież Polak nadal inspiruje nas poprzez słowa, pisma, gesty, styl posługi, cierpienie przeżywane z heroiczną nadzieją. „Inspiruje nas jego całkowite powierzenie się Chrystusowi, Odkupicielowi człowieka i Matce Bożej.”

Święty Jan Paweł II to jeden z największych rodaków w naszych dziejach. Jest także ojcem naszej wolności. Szedł przed nami jak Mojżesz – wyprowadził z domu niewoli, przeprowadził przez Morze Czerwone i przypomniał nam tablice Bożych przykazań. Stanął w szeregu wielkich proroków, potężnych w słowie i czynie. Wskazywał drogę, chronił przed niebezpieczeństwem, przestrzegał przed uwikłaniem w ciernie zła i grzechu. Brał nas na swoje ramiona i z miłością odnosił do Chrystusowej owczarni

Poeta i myśliciel cenił i kochał polską kulturę, historię i tradycję. Wielki i wymagający nauczyciel zatroskany był o dziedzictwo, któremu na imię Polska. On z tego dziedzictwa się wywodził, w nim się wychowywał i wzrastał, ono go ukształtowało. Był z tego dziedzictwa dumny i nie wstydził się tego wyznać przed światem. A jednocześnie był tego świata pierwszym obywatelem, szedł do wszystkich narodów. Okazywał szacunek dla każdej kultury, historii i tradycji. Apelował o duchową jedność Europy, przypominał jej chrześcijańskie korzenie, z których wyrasta nasza kultura i cywilizacja.

Jego pielgrzymki do Ojczyzny były wielkimi rekolekcjami dla narodu, milowymi kamieniami naszej historii, tchnieniem Ducha Świętego w sumienia umęczonych i zdezorientowanych rodaków. Wypowiadał słowa mające sprawczą moc, zdolne pchnąć historię kraju i losy ludzi na nowe tory:  „Niech zstąpi Duch Twój”, „Pokój Tobie Polsko, Ojczyzno moja!” „Każdy powinien mieć swoje Westerplatte!” „Nie lękajcie się być świętymi!” „Miejcie wyobraźnię miłosierdzia!”.

Jego papieskie przepowiadanie, apostolskie wizyty, a także wysiłki dyplomatyczne przyczyniły się do wzrostu duchowego milionów ludzi na całym świecie. Dla nich Papież Polak był i pozostaje moralnym punktem odniesienia, nauczycielem wiary, a także orędownikiem w niebie.

Wobec podejmowanych ostatnio na szeroką skalę prób zdyskredytowania osoby i dzieła św. Jana Pawła II, raz jeszcze apelujemy do wszystkich o uszanowanie pamięci jednego z najwybitniejszych naszych rodaków. Przeprowadzony proces kanonizacyjny, a w tym, dogłębna, naukowa analiza historyczna, nie pozostawia wątpliwości odnośnie do świętości Jana Pawła II.

Czy pozwolimy odebrać sobie ten skarb na podstawie dziennikarskiego omówienia materiałów, wytworzonych przez komunistyczną Służbę Bezpieczeństwa? Zostało ono dokonane z pominięciem warsztatu naukowego, w sposób stronniczy, często ahistoryczny, bez znajomości kontekstu, innych istniejących dokumentów, raportów czy opracowań. Materiały SB ukazują przede wszystkim skalę inwigilacji osoby kardynała Karola Wojtyły. Nie możemy dopuścić do sytuacji, w której wstydzić się i tłumaczyć musieliby ci, którzy sprzeciwiali się komunistycznej dyktaturze, a nie ci, którzy inwigilowali obywateli, pisali donosy, współpracowali z komunistycznym reżimem, prześladowali wierzących i łamali ludzkie sumienia.

Orzeczenie Kościoła o świętości człowieka nie jest wydawane na podstawie jego pojedynczych decyzji lub ich braku. Bierze się pod uwagę całość życia i działalności oraz zrodzone z nich owoce.

Jako papież, św. Jan Paweł II, zaliczył krzywdę wyrządzaną dziecku w sferze seksualnej do najcięższych przestępstw. Zobowiązał wszystkie episkopaty świata do wprowadzenia szczegółowych norm postępowania w takich przypadkach. Wierni jego wskazaniom, podejmujemy dzisiaj troskę o bezpieczeństwo młodych w strukturach kościelnych. Czujemy się zobowiązani, aby wszystkich zranionych poprzez ludzi Kościoła wysłuchać i przyjść im z konkretną pomocą.

            Dziękujemy wszystkim, którzy z wielką odwagą i stanowczością bronią dobrego imienia Świętego Jana Pawła II. Apelujemy, aby nie wykorzystywać osoby Papieża Polaka do celów bieżącej polityki. Zachęcamy do modlitwy za wstawiennictwem Świętego Jana Pawła II za naszą wspólnotę kościelną i narodową. Nie pozwólmy odebrać sobie poczucia dumy i radości z przynależności do Chrystusowego Kościoła. Nie dajmy się podzielić, brońmy wspólnie naszych najcenniejszych wartości.

Biskupi zebrani na 394. Zebraniu Plenarnym Konferencji Episkopatu Polski       Warszawa, 14 marca 2023 roku

Za zgodność: Ks. Jarosław Mrówczyński Zastępca Sekretarza Generalnego Konferencji Episkopatu Polski