Apele i komunikaty

Drodzy Diecezjanie,
W najbliższą środę obrzędem posypania głów popiołem rozpoczniemy czterdziestodniowy okres Wielkiego Postu. To szczególny czas pokuty i refleksji nad własnym życiem w duchu ewangelicznych słów Chrystusa: „Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię” (Mk 1,15). Zachęcam do podejmowania uczynków pokutnych – postu, modlitwy i jałmużny oraz do udziału w wielkopostnych nabożeństwach Drogi Krzyżowej i Gorzkich Żali.
Początek Wielkiego Postu w Kościele katowickim naznaczony będzie kilkoma wydarzeniami, na które chciałbym zwrócić waszą uwagę.

1. W czwartek 27 lutego o godz. 18-tej sprawowana będzie w katedrze Chrystusa Króla w Katowicach Msza św. o beatyfikację sługi Bożego ks. Franciszka Blachnickiego. W tym roku przypada 33. rocznica śmierci tego górnośląskiego duszpasterza, teologa, gorliwego krzewiciela nauki Soboru Watykańskiego II, założyciela Ruchu Światło-Życie. Do udziału w tej Eucharystii zapraszam w sposób szczególny moderatorów, animatorów i członków Ruchu; młodych, dorosłych oraz rodziny Domowego Kościoła. Diecezjan proszę o modlitwę o rychłą beatyfikację.

2. W piątek 28 lutego będziemy obchodzić dzień modlitwy i pokuty za grzech wykorzystywania seksualnego małoletnich. Zachęcam do włączenia się w modlitwę zranionego Kościoła, poprzez udział w nabożeństwie Drogi Krzyżowej, odprawianej w tym dniu w każdej parafii oraz poprzez indywidulany post i modlitwę.

3. W najbliższą sobotę 29 lutego, o godz. 10-tej w kościele Wniebowzięcia NMP w Radlinie-Biertułtowach odbędą się święcenia diakonatu, których udzielę trzem akolitom naszego Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego. Do udziału w liturgii święceń zapraszam wiernych z parafii dekanatu Niedobczyce, szczególnie młodzież oraz służbę liturgiczną z opiekunami. Wszystkich diecezjan proszę o modlitwę w intencji przyszłych diakonów oraz o łaskę nowych powołań do kapłaństwa.

4. Przed nami 100. rocznica urodzin św. Jana Pawła II. Już teraz zapraszam Was do udziału w Narodowej Pielgrzymce do Rzymu, której centralnym wydarzeniem będzie Msza św. celebrowana przez papieża Franciszka 17 maja br. o godz. 10-tej. Do wspólnego pielgrzymowania włączy się Archidiecezja Katowicka. Szczegółowe informacje o pielgrzymce przekazano już duszpasterzom.

Wszystkim uczestnikom niedzielnej Eucharystii życzę owocnego przeżycia Wielkiego Postu i udzielam pasterskiego błogosławieństwa: W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego!
† Wiktor Skworc ARCYBISKUP METROPOLITA KATOWICKI
Katowice, 19 lutego 2020 r.

ZE WSPÓLNEJ PAMIĘCI RODZI SIĘ INSPIRACJA DLA WSPÓLNEJ TERAŹNIEJSZOŚCI I PRZYSZŁOŚCI

Słowo niemieckich i polskich biskupów w 80. rocznicę wybuchu II wojny światowej 

Osiemdziesiąt lat temu narodowosocjalistyczne Niemcy rozpętały drugą wojnę światową. Pierwsze bomby zostały zrzucone w piątek 1 września 1939 roku na miasto Wieluń przynosząc bolesne straty i zniszczenia. Zginęło lub zostało rannych wielu cywilów. Również szpital i jego bezbronni pacjenci ucierpieli. W Wieluniu rozpoczęła się straszliwa katastrofa II wojny światowej, która dotknęła Polskę i wiele innych narodów. Tego samego dnia nieprzyjacielskie działa okrętowe zaatakowały Westerplatte. 

Tym samym Polska stała się pierwszą ofiarą II wojny światowej cierpiąc prawie sześć lat pod okupacją, czemu towarzyszyły niezliczone okrucieństwa i niszczycielska polityka eksterminacji narodu polskiego, zwłaszcza ludności żydowskiej. 

W 80. rocznicę wybuchu wojny pamiętamy o 6 milionach Polaków, w tym 3 milionach Polaków narodowości żydowskiej, którzy padli ofiarą zbrodniczego systemu nazistowskiego. Zdajemy sobie sprawę z bólu, który wycierpiały ofiary i ich bliscy i który jest odczuwany po dziś dzień.

Wojna spowodowała dalsze wielkie szkody i cierpienia ludzi, szczególnie z powodu przesiedleń: miliony Polaków, a następnie Niemców, musiały opuścić swoje domy i szukać nowej ojczyzny. 

Aby przezwyciężyć to cierpienie i jego bolesne wspomnienia, wszyscy musimy szczerze uczestniczyć w procesie pojednania między naszymi narodami. W tym celu czerpiemy siłę z odwagi polskich biskupów, którzy zaprosili Niemcy i Polskę w 1965 roku, by z determinacją poszukiwały prawdy i podążały ścieżkami pojednania. Ich przesłanie, znane zwłaszcza ze słów „wybaczamy i prosimy o przebaczenie”, otworzyło nowy rozdział w stosunkach między naszymi narodami, a niemieccy biskupi przyjęli z wdzięcznością wyciągniętą do nich dłoń. Dziś okazujemy wszystkim, którzy rozpoczęli ten szczery dialog, nasz najgłębszy szacunek.

Osiemdziesiąt lat po wybuchu wojny dzisiejsze pokolenie w Polsce i Niemczech, a także w całej Europie, doświadcza wielu zmian na lepsze.

Uznajemy jednak, że z owocami pojednania należy postępować w sposób odpowiedzialny; nie wolno ich lekkomyślnie narażać ze względu na interesy polityczne. Dlatego w tym szczególnym momencie historycznym wzywamy, aby nasze relacje nigdy nie były naznaczone przemocą, wzajemnym podejrzeniem lub niesprawiedliwością. Od nas dzisiaj zależy umacnianie i pogłębianie jedności Europy, mimo historycznych odrębności poszczególnych narodów i państw, ale zbudowanej na chrześcijańskich podstawach. Jako Kościół jesteśmy wdzięczni za inicjatywy, które Polska i Niemcy podejmują – często wraz z innymi sąsiednimi krajami – stawiając czoła wyzwaniom naszych czasów. Apelujemy do wszystkich, aby czerpali ze zbiorowej pamięci przeszłości, obciążonej przemocą i niesprawiedliwością, ale również z pamięci o dodających odwagi świadectwach człowieczeństwa, siłę i inspirację do dalszych wspólnych działań na rzecz pokoju i jedności.

Przy tym ufamy w pomoc Boga, któremu powierzamy nasze narody i wszystkie narody Europy, a także całą ziemię. Wzywamy do modlitwy w intencji pokoju na świecie podczas wszystkich Mszy św. sprawowanych 1 września.

Prosimy również wszystkich wierzących, aby w swoich osobistych modlitwach wzywali o zaprzestanie wszelkich konfliktów i wojen, wszelkiego terroru i wszelkiej przemocy oraz błagali o pokój dla wszystkich ludzi. Niech Maryja, Królowa Pokoju, wspiera nas w naszych prośbach i modlitwach swoim wstawiennictwem u swego Syna Jezusa Chrystusa.

Kard. Reinhard Marx

Metropolita Monachium i Fryzyngi

Przewodniczący Konferencji Episkopatu Niemiec

Abp Stanisław Gądecki

Metropolita Poznański

Przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski Wiceprzewodniczący Rady Konferencji Episkopatów Europy

Abp Ludwig Schick

Arcybiskup Metropolita Bambergu

Współprzewodniczący Grupy Kontaktowej Episkopatów Polski i Niemiec

Bp Jan Kopiec

Biskup Gliwicki

Współprzewodniczący Grupy Kontaktowej Episkopatów Polski i Niemiec

Dnia 1 września 2019 roku

Przewodniczący Episkopatu o LGBT+: szacunek do osób nie może prowadzić do akceptacji ideologii

Oświadczenie ws. LGBT+

Pomimo wakacji, które powinny być czasem odpoczynku i refleksji nad pięknem natury stworzonej przez Boga, w kraju rozgorzały polemiki odnośnie do „ideologii LGBT” (gejów, lesbijek, osób biseksualnych i transseksualnych). Ma to zapewne związek z ofensywą środowisk LGBT+ i ze znaczącym wzrostem liczby tzw. marszów równości organizowanych w naszym kraju, a także z zaplanowanym przez niektóre samorządy wprowadzeniem po wakacjach do programów szkolnych nowego, zgodnego z założeniami tej ideologii, podejścia do edukacji seksualnej.

Osoby przynależące do środowisk tzw. mniejszości seksualnych są naszymi braćmi i siostrami, za których Chrystus oddał swoje życie i które również chce doprowadzić do zbawienia. Szacunek dla konkretnych osób nie może jednak prowadzić do akceptacji ideologii, która stawia sobie za cel przeprowadzenie rewolucji w zakresie społecznych obyczajów i międzyosobowych relacji. „Ta rewolucja w obyczajach i moralności – podkreśla papież Franciszek – często wymachuje «flagą wolności», ale w rzeczywistości przyniosła dewastację duchową i materialną niezliczonym ludzkim istotom, szczególnie najbardziej narażonym” (Watykan, 17.11.2014).

Stąd mój apel do władz samorządowych o niepodejmowanie decyzji, które – pod pozorem przeciwdziałania dyskryminacji – skrywałyby ideologię zaprzeczającą naturalnej różnicy płci i komplementarności mężczyzn i kobiet. Apeluję także do parlamentarzystów, aby oparli się dalekosiężnym planom środowisk LGBT+ polegającym na zmianie polskiego prawa na rzecz wprowadzenia tzw. „małżeństw homoseksualnych” oraz możliwości adopcji przez nie dzieci.

Fala krytyki, która dotknęła metropolitę krakowskiego, arcybiskupa i profesora, a także reakcje pracodawców wobec osób wyrażających swoją dezaprobatę wobec ideologii LGBT+, świadczą o zakorzenionym w pewnych środowiskach totalitaryzmie światopoglądowym, polegającym na usuwaniu poza sferę obszaru wolności ludzi myślących inaczej. Do wszystkich ludzi dobrej woli apeluję więc o stosowanie zasady niedyskryminacji w publicznej dyskusji nie tylko wobec zwolenników wspomnianej ideologii, ale o dopuszczenie na równych prawach do debaty także jej przeciwników.

Abp Stanisław Gądecki
Metropolita Poznański
Przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski

Warszawa, 8 sierpnia 2019 r.

Apel Zespołu KEP ds. Apostolstwa Trzeźwości i Osób Uzależnionych
na sierpień – miesiąc abstynencji 2019

Jezus Chrystus przyszedł na ziemię, aby przemienić pogrążony w grzechu świat w królestwo dobra i miłości. Nam, swoim uczniom, nakazał głosić Dobrą Nowinę w mocy Ducha Świętego wszystkim ludom i narodom. Jednym z potężnych środków przemiany świata w Królestwo Boże jest gorliwa i wytrwała modlitwa. Sam Jezus Chrystus, Boży Syn, dał nam przykład nieustannej modlitwy, do niej zachęcał i uczył jej. W dzisiejszej Ewangelii słyszymy Jego słowa: „Proście, a będzie wam dane; szukajcie, a znajdziecie; kołaczcie, a otworzą wam. Każdy bowiem, kto prosi, otrzymuje; kto szuka, znajduje; a kołaczącemu otworzą” (Łk 11, 9-10). Dlatego w sierpniu, miesiącu abstynencji, będziemy prosić Dobrego Ojca w intencji wszystkich synów i córek polskiej ziemi, aby odrzucili to wszystko, co ich zniewala, co odbiera im wolność wewnętrzną, a jednocześnie grozi naszej Ojczyźnie utratą wolności zewnętrznej. Czynimy to w duchu odpowiedzialności za budowanie Królestwa Bożego na naszej ojczystej ziemi. Czynimy to w duchu odpowiedzialności za „to wielkie, wspólne dziedzictwo, któremu na imię Polska” (św. Jan Paweł II, Jasna Góra 1983 r.).

Zagrożenia wolności w naszej Ojczyźnie

To właśnie odpowiedzialność każe nam stanąć w prawdzie i z odwagą ocenić sytuację zagrożenia wolności w naszej Ojczyźnie. Sytuacja ta jest bardzo poważna, związana przede wszystkim ze stałym wzrostem spożycia alkoholu i popadaniem w różnorakie uzależnienia coraz większej liczby rodaków.

Alkohol w Polsce jest dostępny zawsze i wszędzie. Można go kupić całą dobę, także na stacjach paliw. Ogromna liczba punktów sprzedaży alkoholu w przeliczeniu na mieszkańców oznacza, że ta destrukcyjna substancja psychoaktywna jest na wyciągnięcie ręki. To pogłębia proces degradacji społecznej.

Na szczególne potępienie zasługuje reklama alkoholu, utrwalająca stereotyp picia jako formy relaksu, a przemilczająca straszliwe skutki pijaństwa i popadania w alkoholizm. Konieczne jest wprowadzenie zakazu reklamy alkoholu. Wpływa ona na podświadome wybory młodych ludzi, których efektem bywa uzależnienie i stopniowe staczanie się w dół. To właśnie obecność reklamy alkoholu w przestrzeni publicznej powoduje, że narosłe przez wieki szkodliwe wzory spożycia tak łatwo są przekazywane w kolejnych pokoleniach. W świadomości wielu Polaków alkohol to powszechny napój, produkt spożywczy, nawet prozdrowotny, a przecież ten „oswojony” kulturowo produkt jest niebezpieczną substancją, której niewłaściwe używanie powoduje utratę zdrowia i prowadzi do przedwczesnej śmierci. Alkohol stał się dla naszego społeczeństwa czymś tak bardzo ważnym, wartościowym, że wszelkie próby ograniczenia sprzedaży, chociaż motywowane dobrem obywateli i poparte najnowszymi badaniami naukowymi, traktowane są jako zamach na wolność osobistą. Na przyzwyczajanie Polaków do wszechobecności alkoholu biznes alkoholowy nie żałuje pieniędzy, gdyż jest to dla niego niewyczerpane źródło zysku. Jeśli nie przeciwstawimy się tej zmasowanej ofensywie, która pochłania coraz większą liczbę młodych ofiar, stracimy to, co dla bytu narodowego jest najistotniejsze – zdrowie i szczęście młodego pokolenia.

Z wielkim bólem obserwujemy tak częste przekraczanie prawa, polegające na sprzedaży alkoholu osobom nieletnim. Apelujemy do władz państwowych i samorządowych o podjęcie zdecydowanych kroków, aby prawo w tym zakresie było bezwzględnie egzekwowane.

Z rozpitym społeczeństwem nie zrealizujemy wspaniałych projektów modernizacji Polski. Dlatego jednym z najistotniejszych obowiązków państwa i samorządów jest troska o trzeźwość narodu, wyrażająca się między innymi likwidacją reklamy, ograniczaniem fizycznej i ekonomicznej dostępności alkoholu. Ze zdziwieniem i bólem przyjmujemy informacje, że są samorządy, które ciągle zwiększają liczbę punków sprzedaży alkoholu i skracają odległości od obiektów chronionych, tłumacząc społeczeństwu, że istniejące ograniczenia są absurdalne. Samorządy te nie biorą pod uwagę ani badań naukowych, ani wiedzy eksperckiej, ani cierpień rodzin z problemem alkoholowym. Są to bez wątpienia działania nierozumne, niszczycielskie i skrajnie nieodpowiedzialne.

Do zadawnionych ran, spowodowanych przez pijaństwo i alkoholizm, a także nikotynizm, dochodzą nowe w postaci różnorakich uzależnień, jak chociażby uzależnienia od hazardu, mediów społecznościowych, gier komputerowych czy też smartfonów. Można śmiało powiedzieć, że osłabiony na skutek nadużywania alkoholu i palenia tytoniu naród, jest coraz mniej odporny na nowe zagrożenia, prowadzące do groźnych nałogów. W obliczu tej tragicznej sytuacji konieczne jest podjęcie natychmiastowych działań zarówno prewencyjnych, jak i naprawczych.

Praca Kościoła nad otrzeźwieniem narodu

Kościół w Polsce od wieków ofiarnie pracuje nad ochroną trzeźwości narodu. Nie jest to praca akcyjna, ale codzienny trud ogromnej liczby osób duchownych i świeckich apostołów trzeźwości. Na szczególne podkreślenie zasługuje osobiste świadectwo abstynencji wielu kapłanów. Jest to wspaniały przykład dla wiernych potrafiących radośnie żyć bez alkoholu, a jednocześnie umocnienie dla tych, którzy walczą o odzyskanie utraconej trzeźwości. Kościół cieszy się licznymi inicjatywami podejmowanymi w diecezjach i parafiach, takimi jak rekolekcje trzeźwościowe, spotkania modlitewne, pielgrzymki, wykłady i warsztaty, i wiele innych. Gorliwy apostolat różnych wspólnot abstynenckich i trzeźwościowych napawa nadzieją, że stale będzie wzrastać liczba tych, którzy praktykować będą cnotę trzeźwości.

Kościół w Polsce prowadząc apostolstwo trzeźwości walczy o człowieka wolnego i szczęśliwego w rodzinie i w społeczeństwie. Tam, gdzie brakuje trzeźwości, pojawiają się poważne problemy, mnożą się dramaty całych rodzin, wspólnot i środowisk. Trzeźwość jest tamą, która chroni życie indywidualne, rodzinne i społeczne przed cierpieniem. Można powiedzieć, że płyniemy po wzburzonym morzu, aby dążyć do upragnionego, bezpiecznego portu. Tym portem jest trzeźwa, prawdziwie wolna Polska. Żeby ten cel osiągnąć, musi nastąpić mobilizacja wszystkich żywotnych sił, całej wspólnoty narodowej.

Nie będzie trzeźwej Polski bez współpracy rodziny, Kościoła, instytucji państwowych i samorządowych. Nie będzie trzeźwej Polski bez odwagi mówienia prawdy, nawet trudnej, o naszych problemach. Nie będzie trzeźwej Polski bez mocnego sprzeciwu na rozpijanie Polaków, zwłaszcza najmłodszych. Czy zdajemy sobie sprawę, że prawie milion dzieci w Polsce żyje w rodzinach z problemem alkoholowym? Dzieci te potrzebują specjalistycznej pomocy, którą powinny zapewnić władze państwowe i samorządowe.

W tym roku przypadają trzy piękne jubileusze:25-lecie Stowarzyszenia Wesele Wesel – małżeństw, które miały przyjęcia bezalkoholowe, 40-lecie Krucjaty Wyzwolenia Człowieka i 45-lecie Anonimowych Alkoholików w Polsce. Osobom zaangażowanym w te ważne dzieła dziękujemy za wytrwałą służbę i życzymy obfitych łask Chrystusa, jedynego Pana i Zbawiciela.

Młodzi trzeźwi i wolni

W tym roku naszym działaniom przyświeca hasło „Młodzi trzeźwi i wolni”.

Do najważniejszych czynników chroniących dzieci i młodzież przed podejmowaniem zachowań ryzykownych zaliczamy: silną więź emocjonalną z rodzicami, regularne praktyki religijne, zainteresowanie nauką szkolną, a także szacunek do norm, wartości i autorytetów. Te wnioski potwierdza życie. Katolickie wychowanie dzieci i młodzieży powinno być podstawą, na której buduje się mocne, zdrowe, wolne i trzeźwe społeczeństwo. Dziś młode pokolenie trzeba uczyć sztuki życia, uczyć kochać odpowiedzialnie. Niezwykle istotne jest również wychowywanie do ofiarności i pracowitości. Często młody człowiek sięga po alkohol i narkotyki, czy szuka zapomnienia w inny sposób z powodu lęku. Trzeźwi młodzi to ci, którzy zachowują abstynencję od alkoholu, a jednocześnie w wolności potrafią odrzucić to wszystko, co im szkodzi, co niszczy radość i szczęście. Najlepsza ochrona przed uzależnieniami, to miłość. A dobry rodzic, wychowawca, nauczyciel to najlepszy profilaktyk. Dobry, to znaczy kochający mądrą miłością, odpowiedzialny i uczący odpowiedzialności, wymagający od siebie i od innych.

Drodzy rodzice i dziadkowie!

Pokażcie swoim dzieciom i wnukom, jak piękne jest życie bez alkoholu. Poświęćcie czas na wspólne rozmowy, spacery, na radosną zabawę. Pamiętajcie o słowach bł. ks. Bronisława Markiewicza, że ten, kto wychowuje dzieci i młodzież sięgając po alkohol, kto rozpija dzieci i młodzież, ten jest zdrajcą narodu i wiary.

Drodzy Młodzi!

Nie dajcie się zniewolić! Nie lękajcie się zachowywać koniecznej abstynencji przez całe swoje młode życie. Tylko to da wam gwarancję, że nie popadniecie w ten straszliwy nałóg i tym samym nie zaprzepaścicie szansy na szczęśliwe życie. Nie wierzcie, że alkohol załatwi za was jakiekolwiek problemy, że wzmocni waszą atrakcyjność i da wam przyjaciół. Nie wierzcie reklamom, które obiecują radość i przyjaźń z butelką piwa w ręku. Z odwagą wybierajcie życie w przyjaźni z Jezusem i twórzcie nową kulturę, bo tylko ona daje wspaniałe możliwości doświadczenia piękna, szczęścia, prawdziwej miłości i wolności.

Motywacja do podjęcia sierpniowej abstynencji

Świadomi powagi sytuacji w naszej Ojczyźnie prosimy o podjęcie dobrowolnej abstynencji od alkoholu w sierpniu, w miesiącu wielkich patriotycznych rocznic i świąt Maryjnych. Nasi przodkowie nie szczędzili sił i krwi, aby bronić ziemi ojczystej. My także pokażmy, że jesteśmy gotowi bronić wolności wyrzekając się tego, co zniewala tak wielu spośród nas. Wypracujmy w sobie cnoty, dzięki którym staniemy się oparciem dla młodych, autorytetami tak bardzo potrzebnymi w sytuacji upadku wartości. Niech decyzja o zachowaniu abstynencji od alkoholu w sierpniu stanie się początkiem błogosławionej drogi trzeźwości dla wszystkich rodaków w kraju i poza jego granicami. Bez praktykowania świadomej abstynencji przez wielu Polaków nie będzie trzeźwej Polski.

Niech Maryja, Królowa Polski, błogosławi naszym dobrym postanowieniom. Niech wspiera nasze wysiłki podejmowane dla otrzeźwienia polskiego Narodu, zwłaszcza realizację Narodowego Programu Trzeźwości. Niech powoła licznych abstynentów, którzy z radością będą świadczyć, że Polska jest krajem ludzi trzeźwych i wolnych.

Bp Tadeusz Bronakowski

Przewodniczący Zespołu Konferencji Episkopatu Polski
ds. Apostolstwa Trzeźwości i Osób Uzależnionych

Łomża, dnia 14.06.2019 r.

Materiał do wykorzystania duszpasterskiego w XVII Niedzielę Zwykłą, 28 lipca 2019 r.

Oświadczenie Przewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski w sprawie aktów nienawiści wobec katolików w Polsce

1. Gdy w lipcu 2016 r. zamordowano w Normandii księdza Jacques’a Hamela podczas sprawowania Mszy św. wydawało się nam, że w Polsce takie rzeczy nie mogą się zdarzyć, przede wszystkim dlatego, że wciąż żywa jest w naszym narodzie pamięć o ks. ks. Jerzym Popiełuszce, Stefanie Niedzielaku, Stanisławie Suchowolcu, Sylwestrze Zychu i tylu innych duchownych – ofiarach komunistycznego reżimu. Gdy w Bretanii próbowano usunąć krzyż z pomnika św. Jana Pawła II, wydawało się nam, że takie akty wandalizmu są nie do pomyślenia w kraju tak silnie jak nasz związanym z chrześcijaństwem. Gdy pokazano mi zdjęcie z Brukseli, na którym widniał wizerunek Serca Jezusowego i Serca Maryi zawieszone na drzwiach toalety, pomyślałem sobie: „Na szczęście to barbarzyństwo jeszcze do nas nie dotarło”.

Niestety, w ostatnich tygodniach, zwłaszcza a trakcie trwania kampanii wyborczej do Parlamentu Europejskiego, miało miejsce wiele zdarzeń poddających w wątpliwość moją wcześniejszą konstatację. Myślę po pierwsze o profanacji jasnogórskiego wizerunku Najświętszej Maryi Panny, Królowej Polski. Matka Boża z naszej narodowej relikwii nosi już na swej twarzy trwałe ślady historycznej profanacji dokonanej przez husytów podczas napadu na klasztor w 1430 r. Obraz został wówczas wiernie odtworzony z inicjatywy Władysława Jagiełły i od tamtego czasu nie zadawano jej w naszym narodzie głębszych ran, nawet symbolicznych.

Myślę także o profanacjach i aktach bluźnierstwa do jakich dochodzi podczas tzw. marszów środowisk gejów, lesbijek, biseksualistów i transseksualistów. Oficjalnie powodem organizacji takich marszów jest troska o większą tolerancję w społeczeństwie, tymczasem stają się one miejscem obscenicznych prezentacji oraz sposobnością do okazywania pogardy wobec chrześcijaństwa, w tym także do parodiowania liturgii eucharystii, oraz do nawoływania do nienawiści w stosunku Kościoła i osób duchownych.

Ataki na Kościół nie są jednak zaskakujące. O ile sytuacja dawniejsza – mówił św. Jan Paweł II w 1991 roku – zyskiwała Kościołowi ogólne uznanie nawet ze strony osób i środowisk „laickich”, to w obecnej sytuacji na takie uznanie w wielu przypadkach nie można liczyć. Trzeba raczej liczyć się z krytyką, a może nawet gorzej. Trzeba zdobywać się na rozeznanie; akceptować to, co w każdej krytyce może być słuszne. A co do reszty jest rzeczą jasną, iż Chrystus zawsze będzie „znakiem sprzeciwu” (Łk 2,34). Ten „sprzeciw” jest dla Kościoła także jakimś potwierdzeniem bycia sobą, bycia w prawdzie (por. Warszawa, 09.06.1991).

Myślę także o konkretnych aktach fizycznej napaści na kościoły i samych kapłanów. Szczególnie dotknęło to osobę ks. Ireneusza Bakalarczyka. To prawda, że każdy ksiądz winien być świadkiem Chrystusa aż po męczeństwo. „Dzisiaj – pisze Benedykt XVI, papież – emeryt – Bóg także ma swoich świadków (martyres) na świecie. Musimy tylko być czujni, by ich zobaczyć i usłyszeć. […] W procesie przeciwko diabłu Jezus Chrystus jest pierwszym i rzeczywistym świadkiem Boga, pierwszym męczennikiem, za którym poszła niezliczona rzesza innych” (Benedykt XVI, Kościół a skandal wykorzystywania seksualnego). Męczeństwo Chrystusa było potrzebne, aby dokonało się nasze zbawienie, a jednak Jezus mówi „biada temu człowiekowi, przez którego Syn Człowieczy będzie wydany” (Mk 14,21). Świadomi tego, modlimy się w szczególny sposób za nieprzyjaciół Kościoła.

2. Sytuacja wymaga postawienia pytania, jak w odpowiedzialny sposób relacjonować kwestię nadużyć seksualnych wśród duchownych i w innych grupach społecznych, aby nie kreować fałszywego, jednostronnego wizerunku Kościoła i nie prowokować kolejnych aktów słownej i fizycznej przemocy oraz aktów profanacji. Nie chodzi o samo informowanie o tych nadużyciach, gdyż to, że przez wiele lat panowało w tej sferze milczenie jest powodem naszego zawstydzenia i bólu. Ujawnienie zaś tego problemu traktujemy jako okazję do oczyszczenia Kościoła. Jednak trudno zlekceważyć fakt, że w ostatnim czasie – w kontekście niektórych przekazów medialnych – zwiększyła się agresja wobec księży i wzrosła liczba profanacji.

Skupienie uwagi społeczeństwa na grzechu wykorzystywania seksualnego – poza bezpośrednią troską o dobro dzieci – ma jeszcze jeden pozytywny skutek. Uprzytomnia nam bowiem miejsce seksualności w życiu człowieka i powagę wszelkich decyzji podejmowanych w tej dziedzinie. Nie tylko wykorzystanie bezbronnego dziecka powoduje rany na całe życie. Sfera seksualności jest tak wrażliwa, że każde wykorzystanie i porzucenie, także osoby dojrzałej, głęboko ją ranią i powodują w jej życiu dalekosiężne negatywne skutki. Ponadto rozmaite grzechy przeciwko czystości są wzajemnie ze sobą powiązane. Jedne rodzą drugie. Lekarstwem na przestępstwa seksualne jest zachowanie VI przykazania Dekalogu. Komu zatem jest bliski los ofiar różnych nadużyć seksualnych, powinien – w ramach holistycznego podejścia – zaangażować się w promowanie kultury czystości.

3. Dzisiejszy sposób kwestionowania autorytetu Kościoła nie ma charakteru intelektualnego, lecz ideologiczny. W procesie wytoczonym Kościołowi próbuje się dowieść, że nie ma w nim ludzi prawych, a wiara jest jedynie hipokryzją. Dąży się do zdyskredytowania Boga i obrzydzenia całego Kościoła. „Dzisiaj – pisze Benedykt XVI, papież – emeryt – oskarżenie wymierzone w Boga jest nade wszystko przedstawianiem Jego Kościoła jako całkowicie złego i w ten sposób odwodzeniem nas od niego. [Stoi za tym oszukańcza logika], na którą zbyt łatwo dajemy się nabrać. Nie, nawet dzisiaj Kościół nie składa się z tylko Judaszów. Kościół Boży istnieje także dzisiaj i dzisiaj jest on właśnie narzędziem, dzięki któremu Bóg nas zbawia” (Benedykt XVI, Kościół a skandal wykorzystywania seksualnego). Grzech i zło są w Kościele, ale jest w nim także niezliczona rzesza świadków wiernych, pokornych, składających codziennie ciche świadectwo swojej miłości do Pana Jezusa. Wystarczy się nieco rozejrzeć, odkładając na bok uprzedzenia.

Próba zohydzenia chrześcijaństwa i Kościoła – tak nierozerwalnie związanego w dziejach z Polską i polskością – ma na celu nie tylko osłabienie jego pozycji w społeczeństwie, ale także osłabienie ducha narodu. „Bez Chrystusa – mówił św. Jan Paweł II – nie można zrozumieć dziejów Polski […]. Jeślibyśmy odrzucili ten klucz do zrozumienia naszego narodu […] nie rozumielibyśmy samych siebie” (Warszawa, 02.06.1979). W konsekwencji „stalibyśmy się cudzoziemcami we własnej ojczyźnie” (Praga, 21.04.1990).

W tradycji chrześcijańskiej sprofanowanym miejscom lub przedmiotom trzeba przywrócić pierwotny charakter sakralny. Dzieje się to poprzez specjalny obrzęd pokutny. Dlatego chciałbym poinformować, że księża biskupi – obecni na 383. zebraniu plenarnym Konferencji Episkopatu Polski – wzywają do publicznego przebłagania Boga za popełnione świętokradztwa. Prosimy, aby po Uroczystości Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa w niedzielę 23 czerwca br., we wszystkich kościołach i kaplicach w Polsce, po każdej Mszy Świętej odśpiewać suplikację „Święty Boże, Święty Mocny…”.

Polecajmy Bogu naszą Ojczyznę, Kościół w Polsce i wszystkich Polaków. Zabiegajmy o to, abyśmy nie dali się podzielić i pamiętajmy, że „walka nie może być silniejsza od solidarności” (św. Jan Paweł II, Gdańsk, 12.06.1987).

Abp Stanisław Gądecki      Arcybiskup Metropolita Poznański

Przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski           Warszawa, dnia 17 czerwca 2019 roku

ZAPROSZENIE DO WŁĄCZENIA SIĘ W ODBUDOWĘ KATEDRY NOTRE DAME W PARYŻU
Drodzy Bracia w Chrystusowym kapłaństwie!
Bracia i Siostry!
Wszyscy jesteśmy poruszeni tragicznymi skutkami pożaru katedry Notre Dame w Paryżu. W grudniu ubiegłego roku we wnętrzu tej świątyni otwarto dla wiernych tzw. kaplicę polską, z kopią wizerunku Matki Bożej Częstochowskiej i relikwiami św. Jana Pawła II.
W duchu chrześcijańskiej solidarności – jako wspólnota Kościoła katowickiego –stajemy przy naszych siostrach i braciach, wiernych Kościoła w Francji, zwłaszcza archidiecezji paryskiej z głębokim współczuciem.
Jako duchowieństwo archidiecezji katowickiej – gromadzące się na liturgii Mszy św. Krzyżma Świętego – przekazujemy nasze modlitewne wsparcie, które pragniemy dopełnić ofiarą materialną, którą zbierzemy w czasie tej Mszy św. na rzecz odbudowy katedry Notre Dame, Matki wszystkich paryskich kościołów.
Proszę również, aby wszystkie parafie archidiecezji katowickiej przeznaczyły na ten cel ze swego budżetu symboliczny dar – równowartość 100 euro.
Na czas przeżywania największych tajemnic naszej wiary – zbawczego dzieła Jezusa Chrystusa z serca Wam błogosławię.
Szczęść Boże!
† Wiktor Skworc ARCYBISKUP METROPOLITA KATOWICKI
VA I – 7975/19 Katowice, 17.04.2019 r.

ZAPROSZENIE MŁODZIEŻY ARCHIDIECEZJI KATOWICKIEJ NA NIEDZIELĘ PALMOWĄ DO KATEDRY CHRYSTUSA KRÓLA W KATOWICACH

Drodzy Młodzi!
„Oto Ja Służebnica Pańska, niech mi się stanie według słowa Twego” (Łk 1, 38) – te słowa papież Franciszek uczynił myślą przewodnią 34. Światowych Dni Młodzieży, które odbyły się w Panamie. Maryja oświadcza tymi słowami, że jest gotowa do wypełnienia swojego powołania. Doskonale rozumie, że nastał Jej czas, Jej chwila, by podjąć Boże wezwanie.
Papież Franciszek zaprosił wszystkich młodych całego świata, by rozważyli tę ewangeliczną scenę i na wzór Maryi zdecydowali się natychmiast pójść za Bożym głosem. Czekanie na właściwy moment, trwanie w niezdecydowaniu, ciągłe rozmyślanie o przyszłości może sprawić, że nigdy nie zrealizujemy swojego powołania. „Jesteście Bożym teraz” – mówił papież – a to oznacza, że tworzycie Kościół nie „kiedyś”, „za jakiś czas”, ale tu i teraz. W szczególny sposób będziemy budować wspólnotę Kościoła w zbliżającą się Niedzielę Palmową, gdy w łączności z młodymi na całym świecie, gromadzącymi się w katedrach, dołączymy do tłumu wołającego na cześć Jezusa Chrystusa: „Hosanna Synowi Dawidowemu”. W tym świecie młodego Kościoła naszymi przewodnikami będą Maryja i święci Patroni Światowych Dni Młodzieży, których książkową biografię otrzyma każdy uczestnik liturgii.
Drodzy Młodzi Przyjaciele!
Serdecznie zapraszam Was w Niedzielę Palmową, 14 kwietnia, na godz. 14.00, do katedry w Katowicach, której patronuje Chrystus Król, na 34. Światowy Dzień Młodzieży. To zaproszenie kieruję szczególnie do tych, którzy przygotowują się do przyjęcia sakramentu bierzmowania oraz do wszystkich, tworzących w parafiach wspólnoty młodzieżowe: Duszpasterstwa Akademickiego, Ruchu Światło-Życie, Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży, Służby Liturgicznej i innych. Natomiast obowiązkowa jest obecność wszystkich uczestników Światowych Dni Młodzieży w Panamie, którzy nas tam reprezentowali i po Eucharystii podzielą się z nami swoim doświadczeniem spotkania z papieżem Franciszkiem i młodymi chrześcijanami z całego świata. Liczymy też na obecność tych, którzy to wydarzenie – pod hasłem „Panama na Śląsku” – przeżywali w Jastrzębiu-Zdroju.
Drodzy Młodzi! Proszę Was, abyście dostępnymi wam środkami – również poprzez media społecznościowe - przekazali to zaproszenie swoim rówieśnikom, zachęcając ich do udziału w radości, modlitwie i święcie młodego Kościoła.
Na drogę Waszego pielgrzymowania na Światowy Dzień Młodzieży w katedrze udzielam Wam błogosławieństwa!

† Wiktor Skworc Arcybiskup Metropolita Katowicki Katowice, 03 kwietnia 2019 r.

KOMUNIKAT METROPOLITY KATOWICKIEGO PRZED ŚWIĘCENIAMI DIAKONATU

Drodzy Diecezjanie, Bracia i Siostry!
W najbliższą sobotę, 23 lutego, o godz. 10:00 w kościele Bożego Narodzenia, w Rudzie Śląskiej-Halembie odbędą się święcenia diakonatu. Przyjmie je dwóch akolitów z naszego Śląskiego Seminarium i kandydat kończący seminarium dla Starszych Kandydatów do Święceń.
Od dnia dzisiejszego kandydaci przeżywać będą tygodniowe rekolekcje. Zachęcam, by im duchowo towarzyszyć w modlitwie osobistej i wspólnotowej.
Do udziału w liturgii święceń serdecznie zapraszam wszystkich wiernych parafii ich pochodzenia, zapraszam młodzież z parafii dekanatu kochłowickiego, a szczególnie Zespoły Służby Liturgicznej z opiekunami. Niech Wasza obecność będzie dla kandydatów do święceń umocnieniem i czytelnym znakiem wsparcia.
Zapraszamy osoby należące do grona Przyjaciół Seminarium, jak i do grup wspierających swą modlitwą kapłanów i nowe powołania.
Serdecznie proszę wszystkich diecezjan o modlitwę w intencji przyszłych diakonów oraz o łaskę nowych powołań do wyłącznej służby Ewangelii. Prośmy „Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo” (Łk 10,2). Módlmy się wszyscy za młodych powołanych, aby mieli odwagę pójść za głosem powołującego Chrystusa.
Wszystkim zgromadzonym na niedzielnej Eucharystii udzielam pasterskiego błogosławieństwa: w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego!

† Wiktor Skworc ARCYBISKUP METROPOLITA KATOWICKI Katowice, 14.02.2019 r.

PROŚBA O POMOC W REMONCIE KOLEGIUM POLSKIEGO W RZYMIE

Bracia i Siostry, Drodzy Diecezjanie!
9 marca 1866 r. dekretem papieża Piusa IX powołano do istnienia w Rzymie Papieskie Kolegium Polskie, w którym mieszkają kapłani z polskich diecezji, przybywający na studia w rzymskich uczelniach. Kolegium było i jest ważnym miejscem dla Kościoła w Polsce i powinno pozostać jednym z punktów odniesienia dla Polaków pielgrzymujących do Rzymu. Dzięki Kolegium, które dziś znajduje się na Awentynie, wielu duchownych zdobywało specjalistyczne wykształcenie na rzymskich uniwersytetach. Miało ono również wielkie znaczenie w życiu Karola Wojtyły, który mieszkał tam podczas pobytów w Rzymie. Kolegium było dla niego miejscem przebywania i budowania więzi z biskupami z wielu krajów. Z tego domu 16 października 1978 r. wyjechał na konklawe, na którym został wybrany papieżem. Obecnie Kolegium Polskie – po latach eksploatacji i niedawnym trzęsieniu ziemi – wymaga generalnego remontu i modernizacji, aby dalej służyć Kościołowi w Polsce: studentom, pielgrzymom, a także zachowaniu pamięci o świętym Janie Pawle II.
Na przeprowadzenie koniecznego remontu potrzeba funduszy, które może zapewnić jedynie poparcie Kościoła w Polsce. Dlatego polecam tę sprawę ofiarności wszystkich wiernych archidiecezji katowickiej. Zbiórka na ten cel zostanie przeprowadzona w przyszłą niedzielę, 10 lutego, w ramach niedzielnej kolekty na potrzeby archidiecezji.
Za każdą ofiarę – choćby najmniejszą – składam szczere Bóg zapłać i zapewniam, że po remoncie i oddaniu do użytku będzie ono również miejscem pamięci modlitewnej o wszystkich ofiarodawcach.
Licząc na zrozumienie, pomoc i zaangażowanie, z serca błogosławię

† Wiktor Skworc ARCYBISKUP METROPOLITA KATOWICKI Katowice, 28 stycznia 2019 r.

KOMUNIKAT METROPOLITY KATOWICKIEGO W ZWIĄZKU ZE ŚWIATOWYM DNIEM CHOREGO 2019

Bracia i Siostry! Tegoroczny, 27. Światowy Dzień Chorego w sposób uroczysty będzie obchodzony 11 lutego w Kalkucie w Indiach. Nazwa tego miasta przypomina nam św. Matkę Teresę, która swoją postawą uwidoczniła miłość Boga wobec ubogich i chorych. Pomaga nam ona zrozumieć, że podstawowym kryterium działania powinna być bezinteresowna miłość wobec wszystkich, bez względu na język, kulturę, grupę etniczną czy religię. Szczególnie cierpiący potrzebują zrozumienia, czułości i nadziei. Hasłem tegorocznego Dnia Chorego są słowa: „Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie” (Mt 10,8). Wskazują one na postawę bezinteresowności, która powinna pobudzać przede wszystkim katolickie placówki opieki zdrowotnej. Są one powołane, aby wyrażać istotę daru, darmowości i solidarności – wobec logiki zysku za wszelką cenę; logikę dawania, aby otrzymywać – wbrew logice wyzysku, niezwracającego uwagę na ludzką godność. Tymi kryteriami – daru, darmowości i solidarności – powinni się kierować wszyscy wyznawcy Chrystusa, przyjmujący Jego samego jako dar Boga Ojca. Wobec łatwo zauważalnych tendencji do komercjalizacji służby zdrowia, patrzenia na pacjenta przez pryzmat wykonania procedury i pieniądza oraz tendencji do zapominania o chorym jako o człowieku, istnieje potrzeba promowania – razem z papieżem Franciszkiem – kultury bezinteresowności i daru, niezbędnych do przezwyciężenia szerzącego się kultu zysku i odrzucenia. Światowy Dzień Chorego przypomina nam wszystkim – lekarzom, pielęgniarkom, opiekunom, rodzinom, duchownym – o obowiązkach wobec człowieka chorego, którego winniśmy otaczać szczególną troską i duchową opieką. Musimy też przypomnieć obowiązek państwa i samorządów, które mają odpowiednio organizować pracę placówek służby zdrowia, dbać o dostępność lekarza i leczenia, tym bardziej, że w wielu chorobach kategoria czasu bywa decydująca. Apelujemy więc o adekwatne finansowanie placówek medycznych, odchodzenie od biurokratycznych barier i kontraktów, nierzadko hamujących dostęp pacjentów do leczenia.
Zachęcamy też do osobistej troski o zdrowie, o właściwy, zdrowy tryb
życia. Wizyta u lekarza nie może być tego jedynym przejawem!
Z papieżem Franciszkiem zachęcam, aby Dzień Chorego był obchodzony
w każdej parafialnej wspólnocie. Niech z perspektywy parafii zostanie
dostrzeżony każdy chory, któremu należy się bliskość Chrystusa i Jego
Kościoła. Chorych zachęcam do korzystania z posługi nadzwyczajnych szafarzy
Komunii św., aby łatwiej – w bliskości Chrystusa – mogli nosić trudne
doświadczenie krzyża choroby, cierpienia i samotności.
Dnia 11 lutego, w Światowym Dniu Chorego, w intencji chorych naszej
archidiecezji odprawię o godz. 10.00 Mszę św. w Szpitalu Miejskim w Rudzie
Śląskiej- Goduli. Będzie ona transmitowana przez archidiecezjalne Radio eM.
Zapraszam do duchowej łączności, a także do tworzenia przez chorych
wspólnoty Apostolstwa Chorych, wspierającej dzieła ewangelizacyjne i misyjne.
Wszystkich serdecznie zachęcam do solidarności z chorymi,
do modlitewnego towarzyszenia im i ich bliskim.
„Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie” (Mt 10,8). Niech pamięć
o naszym obdarowaniu skłania nas do bezinteresownej, braterskiej i siostrzanej
pomocy każdemu choremu. Niech jej wyrazem będzie w Dniu Chorego
modlitwa i solidarna pomoc.
Za trudną i odpowiedzialną pracę, za posługę chorym składam serdeczne
podziękowanie wszystkim pracownikom służby zdrowia. Jej mocnym
i skutecznym wsparciem są rodziny i bliscy chorego, kapelani szpitalni oraz
armia wolontariuszy.
Każdego Chorego i wszystkich Was zawierzam Matce Bożej z Lourdes
i z serca błogosławię!

Wiktor Skworc ARCYBISKUP METROPOLITA KATOWICKI Katowice, 25.01.2019 r.